ANALISIS : PERBANDINGAN ANTARA PIAGAM MADINAH DAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA

PERBEZAAN PIAGAM MADINAH DENGAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA

PIAGAM MADINAH	PERBEZAAN	PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Berasaskan Al-Quran dan Sunnah	Sumber	Berasaskan Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan Perlembagaan Kemerdekaan 1957
Hubungan orang Islam dengan orang bukan Islam	Isi kandungan	Hubungan orang Melayu dengan orang bukan Melayu
Ø  Merangka persefahaman       dengan pendudukan bukan Islam, terutama Yahudi Ø  Mewujudkan perdamaian dan melenyapkan permusuhan Ø  Membentuk peraturan yang dapat dipatuhi oleh semua orang	Tujuan	Ø  Menjamin keamanan dan kestabilan negara Ø  Mengawal pergerakan     kerajaan dan rakyat Ø  Mewujudkan bentuk                   pemerintahan yang adil

PERSAMAAN PIAGAM MADINAH DENGAN PERLEMBAGAAN MALAYSIA

                  (A)   Kebebasan Beragama (m/s 62-63)

PIAGAM MADINAH

PERLEMBAGAAN MALAYSIA

Fasal 25 – Bahawa kaum Yahudi dan Bani Auf adalah satu ummah bersama orang mukmin. Mereka bebas dengan agam mereka sendiri (Yahudi) dan orang Islam dengan agama mereka.

Perkara 3 Fasal (1) – Islam adalah agama bagi Perseketuan  tetapi agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan. Perkara 11(3) – Tiap-tiap kumpulan agama berhak untuk : (a) menguruskan hal ehwal agamanya sendiri. (b) menubuhkan dan menyenggara institusi bagi maksud agama atau khairat. (c) memperolehi dan mempunyai harta dan memegang serta mentadbirnya mengikut undang-undang.

                  (B)   Jaminan Hak Asasi Kemanusiaan (m/s 63-65)

PIAGAM MADINAH

PERLEMBAGAAN MALAYSIA

Fasal 16 – Orang Yahudi yang menyertai orang Islam hendaklah mendapatkan pertolongan dan pimpinan dengan tidak menzalimi dan tidak boleh ada pakatan yang tidak baik terhadap mereka. Fasal 20(b) – Tidak boleh mana-mana orang musyrik melindungi harta orang Quraisy dan tidak juga nyawa mereka dan tidak boleh menghalang orang mukmin akan haknya.

Perkara 8(1) – Semua orang adalah sama rata di sisi undang-undang dan berhak mendapat perlindungan yang sama rata. Perkara 8(2) – Tidak boleh ada diskriminasi  terhadap warganegara dalam mana-mana undang-undang atau dalam perlantikan apa-apa jawatan atau pekerjaan di bawah sesuatu pihak berkuasa awam. Perkara 10(1) tertakluk kepada fasal (2), (3) dan (4) :    (a) Tiap-tiap warganegara berhak kepada kebebasan bercakap dan bersuara.   (b) Semua warganegara berhak untuk berhimpun secara aman dan tanpa senjata.    (c)   Semua warganegara berhak untuk membentuk persatuan.

            (C)   Ketaatan Kepada Pemimpin (m/s 65-66)

PIAGAM MADINAH

PERLEMBAGAAN MALAYSIA

Fasal 23 – Walau bagaimanapun kamu berbalah dalam sesuatu perkara hendaklah merujukkan perkara itu kepada Allah dan Nabi Muhammad. Fasal 47 – Bahawa  piagam ini tidak boleh dipakai bagi melindungi orang zalim dan yang bersalah; dan bahawa mulai dari saat ini barang siapa berpergiaan dari kota Madinah atau menetap di dalamnya adalah terjamin keselamatannya kecuali orang yang zalim atau bersalah.

Perkara 3(2) – Dalam tiap-tiap negeri selain negeri-negeri yang tidak mempunyai Raja, kedudukan raja sebagai ketua ugama Islam dalam negerinya mengikut cara dan setakat mana yang diakui dan ditetapkan oleh Perlembagaan Negeri itu. Apa-apa perbuatan, amalan atau upacara yang telah dipersetujui oleh Majlis Raja-Raja patut diperluas seluruh Persekutuan setiap raja lain hendaklah atas sifatnya sebagai ketua ugama Islam membenarkan Yang Dipertuan Agong mewakilinya. Perkara 3(3) – Perlembagaan Negeri Melaka, Pulau Pinang, Sabah dan Sarawak hendaklah masing-masing membuat peruntukan bagi memberi YDPA kedudukan sebagai ketua agama Islam di negeri itu. Perkara 3(5) – Walau apa-apa jua dalam Perlembagaan ini,  YDPA hendaklah menjadi ketua agama Islam di Wilayah-wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, dan bagi maksud ini Parlimen boleh melalui undang-undang membuat peruntukan-peruntukan bagi mengawal selia hal ehwal agama Islam dan bagi menubuhkan suatu Majlis untuk menasihati YDPA mengenai perkara-perkara yang berhubungan dengan agama Islam.

                  (D)   Hak Mendapat Perlindungan daripada Kezaliman (m/s 66-68)

PIAGAM MADINAH

PERLEMBAGAAN MALAYSIA

Hak rakyat dijamin melalui undang-undang qisas tidak kira sama ada orang yang melakukan kesalahan itu dari kaum keluarga sendiri. Fasal 13 – Bahawa orang beriman lagi bertaqwa hendaklah menentang sesiapa yang membuat kesalahan, melanggar kesusilaan, melakukan kezaliman atau dosa atau kerosakan di kalangan orang beriman, dan mereka hendaklah bersatu bersama-sama menentang orang tersebut walaupun orang itu anak kepada salah seorang daripada mereka.

Hak keselamatan rakyat menjadi tanggungjawab YDPA untuk melindungi rakyat daripada kezaliman dalaman. Perkara 5(2) – Jika pengaduan dibuat kepada mahkamah tinggi atau mana-mana hakim mahkamah tinggi menyatakan bahawa seseorang sedang ditahan dengan menyalahi undang-undang, maka mahkamah hendaklah menyiasat pengaduan dan melainkan jika mahkamah itu berpuas hati bahawa tahanan itu adalah sah, hendaklah memerintahkan supaya orang itu dibawa ke hadapan mahkamah itu dan melepaskannya. Perkara 5(3) – Jika seseorang itu ditangkap maka dia hedaklah diberitahu dengan seberapa segera yang boleh sebab-sebab dia ditangkap dan dia hendaklah berunding dengan seorang pengamal undang-undang yang dipilih olehnya dan dibela oleh pengamal undang-undang.